ALBANI

I.

ALBANI

Haeretici, qui leculô 8. Manichaeorum deliria interpolârunt. Prateol. in Albanis. Gautier Chronogr. saecul. 8.

II.

ALBANI

alias Advenae, seu Alienigenae seu Adventitii, qui videl. ex dominorum suorum praediis vel dominiis, in aliorum dominorum praedia vel dominia veniunt et in iis fedes suas figunt. Quô nomine primitus scoti insigniti, quibus consuctudo peregrinandi pene in anturam versa erat, ut ait Walafridus Strabo de Vita S. Galli l. 2. c. 47. indeque vox traducta est ad omines extraneos, qui in locum aliquem, incolatûs ergo, transmeabant: nam Albanos et Albanicos appellatos fuisse constat, ex LL. Eduardi Confessoris c. 35. Vide quoque Buchananum Hist. Scot.l. 1. Aliis tamen quasi alibi nati tales dicti videntur. Mentio eorum in Diplomate Lotharii et Lodov. Regum Franciae in Bulla Benedicti VII. etc. apud Car. du Fresne. Iidem Aubenae dicti occurrunt, in Statuto Philippi Pulchri Regis Franciae A. C. 1301. Unde Gallorum Aubene seu Aubaine, ius est, quod habet fiscus in Albanorum decedentium bonis. Et quidem in huiusmodi homines iura dominorum fuêre varia. Interdum enim praestabant ii quotannis certum censum domino, utiest in Charta Ludovici Regis Francor. A. C. 1225. Et cum nullis liberis relictis decederent, bona eroum domini erant, quo de iure multa scripserunt Chopinus et Baquetus libris de Dominio. Praeterea eos investigare et sequi poterant priores domini ac in patriam revocare, ut habet Charta Mathildis Domini Teneremondae A. C. 1221. apud Miraeum in Don. Belg. l. 1. c. 92. ubi Albini dicuntur, et Consuetudines Municipales Galliae, quae huius iuris passim meminerunt etc. Hinc Albanare, in Albanorum ordinem redigere, vel eorum locô habere: ita ut iisdem praestationibus et obsequiis quis obnoxius sit, quibus coeteri Albani. Ioh. Hocsemius in Adolfo a Marka c. 5. Et communi consiliô quasi novi Principes, Milites ac Burgenses, suis praeceptis parere nolemes, Albanos fecerunt, quodam genere proscribendi. Vide quoque Chartam Philippi Aug. Francorum Regis A. C. 1222. ex Tabular. Episcopi Paris. in Biblioth. Puteana, apud praefatum Car. du Fresne. Ubi Albanos fecerunt, est, in advenarum cos ordinem redegerunt, ademptô iure civitatis, quô tamquam cives seu burgenses gaudebant: longe enim potior Burgensium conditio fuit; adeo ut in contumeliam Albanorum nomen verteretur, utpote conditione illorum servili proximâ. Lambertus Ardensis, Sed dum contra eos rixarentur et decertarent, quandoque Ardenses Adventitios illos et servilis conditionis opprobriô notabiles esse, verborum obiectione turpium improperaverunt. In Pacto Tongrensi A. C. 1403. quod descriptum legitur in Magno Recordo Leodiensi p. 29. statuitur, nullum fieri posse Albanum, nisi Burgensis sit, Nul ne soit fait Aulbains, s'il n'est Bourgcois etc. Vide saepius laudatum Car. du Freihe Glossar De Peregrinorum vero apud Veteres Hebraeos conditione, vide Seldenum de Iure Nat. et Gent. iuxta Disciplin. Veter. Hebr. et infra suô locô.